دانلود پروژه کارآموزی احداث یک ساختمان

احداث یک ساختمان

مقدمه:

   دانشجویان رشته عمران در دوره کاردانی که دوسال به طول می انجامد با درسهای تئوری آشنا میشوند وتا حدودی با مسائل مختلف ساختمان سازی آشنا میشوند ولی باز نیاز به کسب تجربه دارند وکسب این تجربه میسرنیست مگر انکه دانشجویان درسر کارمطالبی راکه در کتابها خوانده اند لمس کرده   وبا چشم خ.ود طریقه انجام کارها راببینند وبه همین دلیل چهار واحد رابه   همین امر اختصاص داده اند که این واحدها جزو مهمترین واحدهای این دوره  می باشد.

فصل اول

 بررسی بخشهای مرتبط بابخش علمی کارآموزی:

اولین نیازطبیعی انسان غذا می باشد زیرا انسان بدون خوراک قادربه ادامه  حیات نیست .دومین نیازانسان مسکن می باشد ومکانی که در ان زندگی میکند وفرزندانش را بزگ میکند ودر ان به زندگی ادامه می دهد.

مسکن تنها به ساختمان مسکونی ختم نمیشود بلکه شامل ساختمانهای اموزشی  ودرمانی واداری نیز میباشد.به همین دلیل تمام ارگانها ونهادها نیازمبرم به  ساختمان دارند.

در تاسیس یک ساختمان نیازبه همکاری مهندس عمران ومعماروتکنسین ساختمان وحتی مهندس برق وتاسیسات نیز میباشد به همین دلیل رشته عمران  مرتبط با تمام رشته هامیباشد.

بررسی آموخته ها وپیشنهادات:

  اصولا کارهایی راکه برای احداث یک ساختمان صورت میگیرد بسیار گسترده  میباشد وبه علت محدود بودن زمان کارآموزی نمیتوان تمام کارهای انجام شده رادید و از نزدیک لمس کرد.در این مجموعه سعی شده است تاحدودی به بیان مراحل مختلف اجراازقبیل تخریب وآماده سازی زمین وتجهیزکارگاه وساخت و اجرای بتن وقالب بندی وآرماتوربندی واجرای سقف تیرچه بلوک پرداخته شود.                                                                                                                                                    

فصل دوم

تخریب:

زمین احداث این منزل مسکونی یک زمین صاف وهموارشده نبود بلکه یک ساختمان فرسوده وکلنگی بود که باید تخریب میشد.

تخریب این ساختمان در دومرحله صورت گرفت که ابتدا سقف ان توسط  کارگران تخریب شداما دیوارها وکف ان توسط لودرتخریب گردید وپس ازآن اقدام به خروج همه نخاله ها از محل کارگاه شد.

قبل از این مرحله اقدام به بریدن همه تیراهنهای سقف توسط هوا برش شد و همه درب وپنجره ها و تمام کابینتها وشیرآلات ولوله های آب از محل کارگاه خارج شد. دو حلقه چاه نیزدرمحل وجود داشت که با شفته آهک وقلوه سنگ پر شد.

  رعایت اصول ایمنی در تخریب:

     قبل از هر چیز باید روش تخریب مشخص شود و کار برای عوامل اجرایی شرح داده شود. تخریب در معابر عمومی باید درمحوطه ای محصور با نرده های حفاظتی به ارتفاع دو متری انجام شود. کلیه کارگران میبایست مجهزبه کلاه ایمنی باشند ودر ساعات غیر کاری به هیچ عنوان نباید اقدام به برداشتن حصار کرد.

تمامی راههای عبورومرور افراد غیر مسؤل به کارگاه باید مسدود شود. به هیچ عنوان نباید مسیر ریزش آوار به عنوان مسیراصلی انتخاب شود ودر هنگام عملیات تخریب از اب برای ته نشین کردن غبار در محیط جلو گیری شود.

البته در اجرای اصول ایمنی درعملیات تخریب این پروژه ازحصار و نرده به علت خلوت بودن محیط استفاده نشد اما برای ایمنی و اطمینان بیشترراههای  ورودی به صورت موقت مسدود شد وهمچنین از آب پاشی برای کم کردن گرد وخاک استفاده شد.  

فصل سوم

تجهیز کارگاه:

  برای تجهیز کارگاه باید مصالح وابزار مورد نیازبه کارگاه آورده شود. مصالحی مانند سیمان که به دو صورت فله وپاکتی موجود میباشددر کارگاه میبایست به نحوی درست انبار شود که البته در این پروژه بیشتر از سیمان پاکتی استفاده شد.

  روش نگهداری ازسیمان در قسمت بعد توضیح داده خواهد شد.برای جلوگیری از شلوغ شدن کارگاه معمولا موارد مصرف شن وماسه ازقبل پیش بینی میشد وبه صورت روزانه به گارگاه منتقل میشد.

انبارکردن سیمان:

 درموقع انبار کردن سیمان باید دقت شود که رطوبت هوا وزمین باعث فاسد شدن سیمان نشود.در این پروژه برای انبار کردن پاکتهای سیمان ابتدا تمامی پاکتها برروی قطعات تخته که بازمین حدود ده سانتیمتر فاصله داشت قرار داده شد وکیسه ها در ردیفهای ده تایی روی هم چیده شد.

  علت این کار این است که اگربیش ازده کیسه را روی هم قرار دهیم کیسه های زیرین دراثر فشار زیاد سخت شده ودرصورت نگهداری دراز مدت غیر قابل مصرف خواهند شد واستفاده ازانها منوط به آزمایش سیمان خواهد بود. چنانچه سیمانهای سخت شده به راحتی با دست پودرشوند قابل مصرف در قطعات بتنی میباشند درغیر اینصورت سیمان فاسد شده وبرای اطمینان بیشتراز فاسد شدن ان از آزمایشهایی استفاده میکنند.

بتنی که باسیمان فاسد شده ساخته میشود باربر نبوده و نمیتوان از ان در قطعات اصلی ساختمان مانند تیرهاو ستونها وسقف استفاده کرد.چنانچه این سیمانها کاملا فاسد نشده باشند میتوان ازانها به عنوان ملات برای فرش موزاییک ویا اجرای بتن مگر استفاده نمود.

اگر بخواهیم سیمان را برای مدت طولانی انبار کنیم باید تا انجا که امکان داردبا دیوارهای خارجی انبارفاصله داشته باشد.

البته چون در این پروژه از سیمان پاکتی استفاده شد  برای نگهداری پاکتها درفضای بازپس از اینکه انها را بر روی چوبهای تراورس قرار دادند روی انهارا با ورقه های پلاستیکی پوشانیدند تا از نفوظ رطوبت به انها جلوگیری شود.    

 اگرسیمان به طرزصحیح انبارشود حتی تا یک سال بعد نیزقابل استفاده خواهد بود البته فقط ممکن است زمان گیرش آن قدری به تاخیر بیافتد ولی درمقاومت 28 روزه ان تاثیری نخواهد داشت.

پیاده کردن نقشه:

پس از بازدید از محل اولین قدم در ساخت یک ساختمان پیاده کردن نقشه میباشد  منظور از پیاده کردن نقشه انتقال نقشه ساختمان از روی کاغذ برروی زمین با  ابعاداصلی است.بطوری که محل دقیق پی ها وستونها ودیوارها وزیرزمینهاوعرض پی ها روی زمین بخوبی مشخص باشد.

همزمان با ریشه کنی وبازدید ازمحل باید قسمتهای مختلف نقشه ساختمان مخصوصا نقشه پی کنی کاملا مورد مطالعه قرارگرفته بطوری که در هیچ قسمت نقطه ابهامی وجود نداشته باشد وبعدا اقدام به پیاده کردن نقشه بشود.

باید سعی شود حتما در موقع پیاده کردن نقشه از نقشه پی کنی استفاده شود. در انجام پیاده کردن نقشه این ساختمان که پروژه من بود با توجه به کوچک بودن ساختمان از متر وریسمان استفاده شد.

ابتدا محل کلی ساختمان روی زمین مشخص شدو بعد با کشیدن ریسمان در یکی ازامتدادهای تعیین شده وریختن گچ یکی ازخطوط اصلی ساختمان تعیین                   شد .بعد از ان خط دیگر ساختمان را که عمود بر خط اول میباشد رسم شد. در اصطلاح بنایی استفاده از این روش را 3-4-5- میگویند. درصورت قناس بودن زمین ممکن است دوخط کناری نقشه برهم عمود نباشند

 در این صورت یکی از خطوط میانی نقشه را که حتما بر خط اول عمود است انتخاب ورسم مینماییم.  ممکن است برای عمود کردن خطوط از گونیای بنایی استفاده شود دراین صورت دقت کار کار کمتر میشود. در موقع پیاده کردن نقشه برای جلوگیری از جمع شدن خطاهها بهتر است اندازه ها را همیشه از یک نقطه اصلی که آن را مبداء می نامیم شروع وروی زمین منتقل می نماییم . بعد از اتمام کار پیاده کردن نقشه باید حتما مجددا اندازه گذاری های نقشه پیاده شده را کنترل نماییم.

علت این کار این است که حتی المقدوراز وقوع اشتباهات احتمالی جلوگیری شود. برای اینکه مطمئن شویم  زوا یای بدست آمده اطاق ها قائمه می باشد باید دوقطر هراتاق را اندازه گیری کنیم چنانچه مساوی بودند آن اتاق گونیا است .           

به این کار اصطلاحا چپ وراست می گویند.البته چنانچه در این مرحله اطاقها3 الی 4سانتیمترنا گونیا باشد اشکالی ندارد زیرا با توجه به اینکه پی ها همیشه قدری پهن ترازدیوارهای روی آن می باشد لذا در موقع چید ن دیوار می توان ناگونیایی ها را برطرف نمود. بطور کلی باید همیشه توجه داشت که پیاده کردن نقشه یکی از حساسترین ومهمترین قسمت اجرای یک طرح بوده وکوچکترین اشتباه درآن موجب خسارتهای فراوان می شود .

پی کنی  :

اصولا پی کنی به دو دلیل انجام می شود .1-دسترسی به زمین بکروبرای محافظت                          ازپی ساختمان . با توجه به اینکه کلیه بار ساختمان به وسیله دیوارها یاستونها به زمین منتقل می  شود در نتیجه ساختمان باید روی زمینی که قابل اعتماد بوده و قابلیت  تحمل

بار ساختمان داشته باشد بنا گردد. برای برای دسترسی به چنین زمینی ناچار به ایجاد پی برای ساختمان می باشیم . برای محافظت پایه ساختمان وجلوگیری از تاثیر عوامل جوی در پایه ساختمان باید پی سازی کنیم در این صورت حتما در بهترین زمینها باید حداقل پی هایی به عمق 40تا50 سانتیمترحفر کنیم.

 طول وعرض وعمق پی ها کاملا بستگی به وزن ساختمان وقدرت تحمل خاک محل ساختمان دارد.

 در ساختمانهای بزرگ قبل از شروع کاربوسیله ازمایشهای مکانیک خاک قدرت مجاز تحملی زمین را تعیین نموده وازروی ان مهندس محاسب ابعاد پی را تعیین میکند. ولی در ساختمانهای کوچک که ازمایشات مکانیک خاک در دسترس نیست باید از مقاومت زمین در مقابل بار ساختمان مطمئن شویم.

 اغلب مواقع قدرت مجازتحملی زمین برای ساختمانهای کوچک با مشاهده خاک پی ودیدن طبقات ان وطرز قرار گرفتن دانه ها به روی همدیگرو با ضربه  زدن بوسیله کلنگ به محل پی قابل تشخیص است.

البته قبل از ان باید مهندس محاسب وزن ساختمان و میزان باری که ازطرف ساختمان به زمین وارد میشود اگاه باشد.

باید متذکر شد که نوع پی استفاده شده در این ساختمان پی نواری میباشد. با توجه به تشخیص مهندس محاسب ساختمان وبررسی نوع خاک محل حداقل عمق پی در این پروژه 50 سانتیمتردر نظر گرفته واجرا شد.

  البته باید در نظر داشت که اگر در این عمق به زمین بکرنرسیدیم باید عمق پی را تا زمین بکر ادامه داده ویااز روشهایی دیگراز جمله شمع کوبی ویا تسطیع اقدام به اصلاح مقاومت زمین کرد

کرسی چینی:

معمولا در طبقه همکف ساختمانها سطح اتاقها را چند سانتیمتراز کف حیاط یا کوچه بلندتر میسازند که به این اختلاف ارتفاع کرسی چینی . معمولا کرسی چینی به سرعت انجام میشود.هدف از ساخت کرسی در ساختمان این است که درابتدااز قدیم بشر تمایل بیشتر داشت قدری بلندتر از کف زمین سکونت کند وبدین ترتیب احساس امنیت بیشتری میکرد درثانی ارتفاع طبقه همکف با سطح زمین مانع ورود برف وباران وغیره به داخل اطاقها میگردد.وسوم اینکه چون اغلب زمینهایی که ما برای ساختمان انتخاب میکنیم کاملا

  مسطح نبوده ودارای شیب میباشند واز طرفی اتاقها وسالنهای ساختمان باید کاملا در یک سطح ساخته شوند لذا برای مسطح کردن اطاقها قسمتهای پایین را بوسیله کرسی چینی با قسمتهای دیگرهم سطح میکنند.

عرض کرسی چینی باید قدری از دیوار اصلی وقدری کمتر از پی زیر ان باشد اگر ارتفاع کرسی چینی فقط در حدود 10الی 15 سانتیمتر باشد میتواند پهنای ان مساوی دیوار روی ان باشد اماهمیشه بایددر نظر داشت برای کلیه دیوارهای اعم از حمال ویا تیغه ای و پارتیشنها پی سازی و کرسی چینی انجام شود.

نحوه کرسی چینی یا ساخت پی سنگی:

روز قبل از اجرای کرسی چینی چند کمپرسی سنگ معدنی(لاشه) و چند کمپرسی ماسه شسته به دستور مهندس گارگاه به محل آورده شد. پس از اماده شدن ملات سیمان انرا بوسیله فرغون در کنار پی برای شروع اجرای پی میاوردند. ملات ماسه وسیمان را به نسبت 1به4 با پیمانه مخلوط وبه ان اب دادند.اب دادن به این طریق بود که مخلوط ماسه وسیمان رابصورت دپو در اوردند سپس شروع به ساختن حوضچه کوچکی با این دپو کردند.  بعد از ان اب را به اندازه کافی وبا نظر مهندس کارگاه درون این حوضچه   ریختن به این کاردر اصطلاح آبخور کردن میگویند.  سپس دو کارگر شروع به مخلوط کردن ان شدند. پس از ساخت ملات ماسه سیمان برای حمل کردن ان به محل از فرغون

استفاده شد وبعد ازاوردن ملات به محل ایجاد پی یک نفر کارگر با بیل ملات را در پی میریخت و استاد کار بوسیله کمچه ملات را درون پی پخش میکرد وسنگهای لاشه را روی ان میچید. از این ملات هم به عنوان بتن مگر وهم به عنوان ماده چسباننده بین سنگها استفاده میشد.

در موقع چیدن سنگها اگر سنگی وجود داشت که نسبتا بزرگ بود یکی از    کارگرهابوسیله پتک اقدام به شکستن انها میکرد واز قطعات کوچکترمعمولا استفاده میشد. این کاررادر سرتاسرپی انجام میدادند تااینکه کار بعد از3 روز به پایان رسید.

استاد کارساختمان با وسیله ای بنام شیلنگ ترازسطح پی ها راترازنمود و ریسمان کشی کرد وملات صافی را روی ان کشید. بعد از خشک شدن پی ها تا چند روز سطح پی ها را اب میدادند تا ملات سیراب شود وبه مقاومت خوبی برسد ودر این مدت زمان که سطح پی ها را اب میدادند کار تعطیل بود.                                

فصل چهارم

قالب بندی:

  قالب یک سازه موقت است و مانند ظرفی میتواند بتن تازه وخمیری راتا زمان گیرش وکسب مقاومت کافی بصورت کاملا متراکم در برگیرد وبه ان فرم دهد. تهیه وساخت قالب را قالب بندی میگویند که از اصول وضوابطی از نظر طراحی وساخت پیروی میکند.

  قالب بایدبه اندازه کافی محکم باشد تا بتواند دربرابرفشارهای وارده از بتن خمیری در زمان بتن ریزی و فشار ناشی از وسایل بتن ریزی و کارگران مقاومت کند وبیش از حد مجاز تغییر شکل ندهند. همیشه باید توجه کرد که ابعاد قالب بندی دقیق باشد واتصالات قالب بندی باید محکم ومتناسب با جنس قالب باشد.

  برای جلوگیری از خروج شیره بتن در زمان بتن ریزی  مصالح مورد استفاده باید قالب بندی به گونه ای انتخاب شوند که قالب درزپیدا نکند. قالب بندی باید طوری طراحی واجرا شود که پس از گرفتن بتن باز کردن قالبها به راحتی امکان پذیر باشد.    

 تخته و چوبی که برای قالب بندی مصرف میشود باید کاملا خشک بوده ودر برابر رطوبت تغییر شکل ندهد زیرا تغییر شکل قالب موجب تغییر شکل بتن گشته ودرشکل تیرها وستونها و همچنین ممانهای وارده برانها موثر میباشد.

  این تخته ها باید به اندازه کافی نرم باشند تا در موقع نجاری دچار اشکال نشویم. از طرفی باید انچنان محکم باشد که بتواند وزن بتن و ارماتورها و کارگران بتن ریزی ووسایل بتن ریزی از قبیل چرخ دستی و ویبراتور را بخوبی تحمل کند.

انواع قالب از لحاظ جنس:

انواع قالب از لحاظ جنس عبارتند از قالب چوبی - قالب فلزی-قالب فایبر گلاس-قالب آجری –قطعات پیش ساخته و قالب لغزان.

در این پروژه از قالب بندی چوبی استفاده شد.        

قالب چوبی:     

معمولا در ایران از تخته ای که به روسی معروف است برای قالب بندی استفاده میشود.ضخامت این تخته ها از 2تا3سانتیمتر وحداقل بعد ان 8 سانتیمتر است. درقالب بندی چوبی تمام قسمتهای ان از چوب استفاده میشود قبل از کار گذاشتن قالب چوبی رویه قالب را روغن مالی میکنند که علت ان این است که شیره بتن توسط تخته خشک مکیده نشود ودر موقع باز کردن قالبها به راحتی از سطح بتن جدا شود.

قبل از قرار دادن قالبها در جای خود باید انها را روغن مالی کردتا روغن آرماتورها را آلوده نکند زیرادر صورت الوده شدن آرماتورها باعث نچسبیدن بتن به آرماتورمیگردد.

مهمترین دلایل استفاده از قالب چوبی عبارتند از:

1- دارا بودن مقاومت کششی وفشاری وبرشی مناسب برای تحمل بارهای وارد شده

2- سبک بودن نسبی ان برای حمل ونقل

3- ساده بودن اتصال و طویل کردن تخته ها به یکدیگر که با میخ به سرعت

انجام میشود.

4- چوب به علت داشتن ضریب حرارتی کم نسبت به فلز در فصل سرما و

یخ بندان ودر نقاط سردسیربا بتن ریزی در مناطق گرم برای قالب بندی

بسیار مناسب است.    

5- نسبت به قالب فلزی به جز مواردخواص هزینه ای کمتر دارد.

فصل پنجم

 آرماتوربندی:

برای ایجاد مقاومت در مقابل نیروهای کششی دربتن داخل شناژبتنی چندردیف در بالاوپایین میلگردهای طولی قرار میدهند واین میلگردهای طولی را بوسیله میلگردهای عرضی که به آن خاموت میگویند به همدیگر متصل میکنند. میلگردهای طولی وعرضی را از قبل در گارگاه آرماتوربندی میبافند وبعد در داخل قالب بندی شناژ قرار میدهند.

باید توجه داشت که پهنای این قفسه بافته شده  باید در حدود 5 سانتیمتر کوچکتر از پهنای قالب شناژ باشد یعنی از هر طرف 5/2 سانتیمتر بطوریکه این میلگردها کاملا دربتن غرق شده وآنرا از خورندگی در مقابل عوامل جوی محفوظ نگه دارد. این 5/2 سانتیمتر در مناطق مختلف اب و هوایی وهمچنین محل قرار گرفتن قطعه بتن وهمچنین میزان سولفاته بودن ابهای مجاور ان متفاوت است که میزان ان بوسیله موسسه استاندارد وتحقیقات صنعتی ایران تعیین شده است.

هدف از بکار بردن فولاد در قطعات بتنی:

بتن جسمی شکننده است که در مقابل نیروهای فشاری  مقاومتی قابل توجه دارد اما مقاومت ان در برابر نیروهای کششی ناچیز است. به همین دلیل در محاسبات بتن آرمه این مقاومت در نظر گرفته نمیشود. مقاومت بتن در برابر نیروهای کششی تقریبا 10/1مقاومت فشاری آن در نظر گرفته میشود.

   با توجه به اینکه قطعات بتنی مدام تحت تاثیر انواع نیروهای فشاری و برشی وکششی قرار میگیرند لازم است  قطعات بتن برای مقاومت کافی در مقابل این نیروها با عنصر مناسبی مسلح گردند. که بهترین عناصر فلزاتی هستند که بنام آرماتور معروف هستند.

انواع ارماتور استفاده شده در شناژ عبارتند از ارماتور طولی و عرضی. وظایف ارماتور طولی عبارتنداز تقویت ستون در مقابل بارهای فشاری و خمشی است.

انواع ارماتور استفاده شده در شناژ عبارتند از ارماتور طولي و عرضي. وظايف ارماتور طولي عبارتنداز تقويت ستون در مقابل بارهاي فشاري و خمشي است.

اما ارماتورهاي عرضي وظيفه نگه داشتن ارماتورهاي طولي در جاي خود و جلوگيري از كمانه كردن ارماتورهاي طولي در هنگام وارد شدن نيروهاي فشاري را برعهده دارند.

تقويت ستون در جهت عرض ودر مقابل بارهاي جانبي از وظايف ديگر ارماتورهاي عرضي ميباشد. ارماتور عرضي را خاموت ميگويند.

بسته به نوع شكل هندسي ستون از خاموتهاي مختلف الشكلي استفاده ميشود.اگر ستونها استوانه اي يا دايره اي شكل باشند ويا براي ساخت شمعها از خاموتهايي دايره اي شكل به نام دورپيچ يا اسپيرال استفاده ميكنند .

دورپيچها علاوه بر داشتن عملكرد تنگها باعث محصور شدن هسته داخلي ستون وافزايش مقاومت آن ميشوند و همچنين در حين زلزله رفتار شكل پذيرتري- دارند يعني بدون ترك خوردن تغيير شكلهاي خوبي نشان ميدهند.

بستن ميلگردها به يكديگر:

ميلگردهاي فولادي بايد قبل از بتن ريزي براساس طرح ومحاسبه به يكديگربسته ويكپارچه شوند تا از جابجا شدن آنها طي عمليات بتن ريزي تا گيرش بتن جلوگيري شود. بستن ميلگردها به يكديگراز نظر زمان ومكان بستگي به وضعيت كارگاه ونوع قطعه دارد كه تصميم گيري در مورد چگونگي آن به عهده تكنسين ساختمان ميباشد تا حداكثر كارايي حاصل شود. گاهي تمام يا قسمتي ازميلگردها را خارج از قالب ميبندند و يك شبكه را تشكيل ميدهند وسپس انرا در قالب ميگذارند مانند شبكه كف فونداسيون تكي وگاهي نيزميلگردها را در روي قالب به يكديگر ميبندند مانند ميلگردهاي سقف بتني. براي بستن دو ميلگرد به يكديگراز مفتول فلزي نرم با قطر 5/1تا2ميليمتر استفاده ميكنند كه اصطلاحا به اين عمل گره زدن ميگويند.

نحوه خم كردن ميلگردها:

با توجه به سنگيني نسبي كار ميلگرد خم كني و فشارهاي نسبي زيادي كه درهنگام خم كردن ميلگرد بر دستها وكمر وبعضا تمامي اعضاي بدن وارد ميشود بهتر است براي كاهش اين فشارها ازميز ميلگرد خم كني استفاده ميشود.

ارتفاع اين ميز معمولا 80 سانتيمترو عرض ان يك متر است وطول ان با توجه به طول ميلگردها و امكانات كارگاه ميتواند بين 3تا9متر درنظر گرفته شود. بر روي اين ميز صفحه خم كن ميلگرد قرار دارد.اين صفحه عبارت است از صفحه فولادي مربع يا مستطيلي كه برروي آن تعدادي خار فولادي تعبيه شده است واين خارها از حركت ميلگرد در بعضي ازجهات جلوگيري ميكند.

صفحه خم كن ميلگرد را از طريق پيچهايي بر روي ميز ثابت كرده وبا استفاده از اچار F يا اچار گوساله ميلگردها را را به شكلهاي مورد نظر خم ميكنند.

براي ايجاد قلابها و خمهاي استاندارد قطر خار كه ميلگرد به دور ان ميچرخد وخم مورد نظر را بوجود مياورد بايد متناسب با قطر ميلگرد مورد خم باشد. با توجه به اينكه وظيفه اصلي ميلگردها در بتن تحمل نيروهاي كششي است بايد ميلگردهاي مصرفي در بتن صاف باشد .

با وارد شدن نيرو به ميلگرد مقطع ان بايد در مقابل نيروي وارده مقاومت كند. در ميلگردهاي ناصاف قبل از اينكه مقطع ميلگرد مقاومتي بروز دهد به دليل طول اضافي ناشي ازناصافي ميلگرد فاصله بين دونقطه اي كه بر انها نيروهاي عمل وعكس العمل وارد ميشوند ميتواند زياد شود كه اين امر در قطعات بتني جايز نيست بنابراين ميلگردهاي مصرفي در بتن بايد حتما صاف وعاري از خميدگي باشند.

دركارگاههاي ساختماني ميلگردهاي خم شده را از طريق كشيدن بوسيله دستگاههاي كشش برقي صاف ميكنند امادر كارگاههاي كوچك كه فاقد اين دستگاهها هستند براي صاف كردن ميلگردها از پتك يا سندان استفاده ميشود. در اين صورت بايد وزن پتك انتخابي با توجه به قطر ميلگرد سنگين نباشد.

چنانچه ضربات پتك سنگين باشد امكان ايجاد تنش در ميلگرد وجود دارد يا ممكن است در بعضي از قسمتهاي ميلگرد لهيدگي ايجاد شود وسطح مقطع از مقدار محاسبه شده كمتر گردد.

برش ميلگردها:

برش ميلگردها به دو روش سرد وگرم انجام ميشود كه برش سرد از مزاياي بيشتري برخوردار است. اما معمولا برش گرم ممنوع است واستفاده از ان تنها با اجازه دستگاه نظارتي امكان پذير ميباشد. ساده ترين وسيله براي برش سرد قيچي دستي ساده است.

اين قيچيها در اندازه متفاوت وبا قدرت برش مختلف ساخته ميشود. نوع ديگري از قيچيهاي دستي برروي پايه قرار دارند . اين قيچيها داراي ظرفيت برش بالاتري ميباشند و ميتوان با انها ميلگردهاي قطور رانيز بريد. البته ماشينهاي برقي برش ميلگرد كه به گيوتين معروف هستند نيز وجود دارند كه باعث سرعت بخشيدن در برش بدون نيازبه نيروي كارگر ميشود.

آچارخم كن ميلگرد يا آچار F:

ساده ترين وسيله دستي براي خم كردن مناسب ميلگردها ي نازك اچاري است به شكل F كه اصطلاحا به ان اچار گوساله نيز ميگويند كه قسمت سر اچار از فولاد سخت ساخته ميشود تا در اثر نيروهايي كه هنگام خم كردن ميلگرد به ان وارد ميشود فشرده و له نشود.

نحوه ساخت شناژهاي افقي وعمودي:

نحوه ساخت شناژهاي افقي وعمودي بدين صورت بود كه دو نفر كارگر براي درست كردن خاموتها ابتدا ميلگردهاي آج دار نمره 8 را به اندازه مشخص شده قطع ميكردند وانرا روي ميز ميلگرد خم كني ميگذاشتند وبا چند حركت انرا بصورت مربع يا مستطيل خم ميكردند واين كار را با اچار F يا يك لوله كه ميلگرد را توي ان ميگذاشتندانجام ميدادند ودر انتها به خاموت خم غير 90 درجه ميدادند كه اين كار براي خاموتهاي شناژهاي افقي به تعداد مشخص شده انجام شد.

اما براي ميلگردهاي طولي از ميلگرد شماره 14 استفاده شد بطوري كه 4عدد ميلگرد را به طول پي بعلاوه طول خم(قلاب) ميبريدند كه مجموعا براي يك قسمت پي 4 عدد ميلگرد را با خاموت به فاصله 25 سانتيمتر با سيم ارماتوربندي و وسيله اي بنام سيم چين ميبستند. به اين قفسه ارماتوري شناژ ميگويند. بعد از ان شناژها را روي پي سنگي گذاشتند ودر جاههاي عمود بر هم شناژها را با سيم به هم محكم ميبستند.

بعد از اينكه شناژهاي افقي تمام شد وهمه را در جاي خود گذاشتند دوباره ميلگردهايي به قطر 8 ميليمتر را به اندازه طولي طبق نقشه بريدند وانها را به شكل خاموت در اوردند. سپس ميلگردهاي به قطر 20ميليمتر را با توجه به اندازه هاي موجود در نقشه بريدند وچهار ميلگرد را در گوشه هاي خاموتها ميگذاشتند وخاموتها را بفاصله 25سانتيمتر از همديگر قرار دادند وبا سيم ارماتوربندي محكم ميبستند.

اين كار را براي تمام شناژهاي عمودي انجام دادند وبعد از اماده شدن شناژها انها را در جاي خود قرار دادند .

قالب بندي شناژهاي افقي وعمودي:

پس از آماده شدن شناژها قبل از انكه انها را در جاي خود قرار دهند ابتدا با اب سطح پي سنگي را تميز كردند وبه فاصله معين قطعات بتني كوچكي بنام فاصله نگهدار يا لقمه را در زيرشناژها قرار دادند.

قطر اين قطعات در حدود 5/2تا3 سانتيمتر بود كه در زير شناژهاي افقي كار گذاشته شد تا اينكه سطح زير شناژها به اصطلاح كارگري بتن خور داشته باشد.

البته علت اصلي استفاده از فاصله نگهدار ايجاد فاصله مناسب با سطح پي ميباشد تا اين فضاي ايجاد شده توسط بتن پر شود و ميلگردها عملا در بتن غرق شوند.

بعد از اينكه شناژها در جاي خود مستقر شدند كار قالب بندي شروع شد كه سه روز تمام كارگران ارماتوربند مشغول اين كار بودند اما نحوه كار قالب بندي به اين گونه بود كه ابتدا چند تخته نسبتا طويل را كنار همديگرقرار ميدادند سپس بوسيله تخته هاي زخيم تري كه عمود بر تخته هاي اول بودند و انها را پشت بند ميگفتند تخته هاي طويل را ميخ ميكردند.

بدين طريق يك صفحه قالب چوبي ساخته ميشد. تعداد وابعاد پشت بندهاي لازم براي يك صفحه قالب با توجه به ابعاد قالب ونيروهاي وارد بران تعيين ميشد.

بعد از اينكه اين صفحات به اندازه كافي ساخته شد انها را در دوطرف يك شناژ قرار دادند وابتدا با تيرهاي چوبي به اسم مهاري نگه داشته شدند.

نحوه قرار گرفتن اين تيرها بدين شكل است كه يك سر انها را به بدنه قالب تكيه ميدهند و سر ديگر را بر روي زمين مهار ميكنند .

براي مهار كردن اين قسمت از سر تيرك ان را بوسيله گچ بر روي زمين محكم كردند.

براي حفظ فاصله مناسب بين صفحات قالب بر روي سر اين صفحات تخته هايي با

فاصله هاي مناسب در نظر گرفته شد و بوسيله ميخ محكم كردند.

البته براي محكم كاري بيشتر دو صفحه قالب را به همديگر بوسيله سيم ارماتوربندي محكم بستند . با اتمام اين كار قالب اماده بتن ريزي شد.

فاصله نگهدار يا لقمه:

براي ايجاد پوشش يكنواخت بتن روي ميلگردها از قطعاتي بنام فاصله نگه دار يا لقمه استفاده ميشود.اين قطعات قبل از بتن ريزي در فواصل مناسب به شبكه ميلگرد متصل ميشوند.

در صورت عدم استفاده از فاصله نگه دار ممكن است هنگام بتن ريزي بخصوص هنگام ويبره كردن بتن ميلگردها تغيير مكان دهند و در نتيجه پوشش بتن كم وزياد شود.

گاهي اين تغيير مكان انقدر زياد است كه ميلگرد به صفحات قالب ميچسبد و در نتيجه هيچ گونه پوششي ايجاد نميشود.

فاصله نگهدارها را معمولا از بتن وبه اشكال مناسب ميسازند. فاصله نگهدار ها بايد از جنس ونوع پايا باشند تا موجب خوردگي ميلگرد و قلوه كن شدن پوشش بتن نشوند.بهتر است مخلوطي كه در ساخت لقمه ها بكار ميرود از نظر مقاومت و پايايي وتخلخل با بتن اصلي يكسان باشد.

اما در انجام اين پروژه براي ساخت لقمه از قالبهاي كوچك پلاستيكي استفاده شد.بدين صورت كه ابتدا ملات ماسه سيمان اماده شد سپس درون قالبهاي پلاستيكي ريخته شد پس ازطي زمان گيرش و سخت شدن و گذشت يك روز لقمه ها را از قالب پلاستيكي بيرون اوردند وبراي يك روز تمام در حوضچه اب قرار دادند.

با گذشت اين مراحل لقمه ساخته شده اماده استفاده ميباشد.

قلاب انتهاي ميلگرد واندازه استاندارد آن:

براي افزايش چسبندگي بين ميلگردها و بتن بايد در انتهاي ميلگردهاي فولادي قلاب ايجاد كرد. اين قلابها درمواقعي كه قطعه بتني به كشش مي افتد باعث جلوگيري از هم گسيختگي قطعه ميشود .

قلابها انواع مختلف و اشكال متفاوتي دارند از قبيل چنگك و گونيا و قلاب 180 درجه .

ايجاد هر يك از قلابهاي فوق در انتهاي ميلگردها الزامي ميباشد.

فصل ششم

بتن سازي:

براي ساخت بتن حتي المقدور بايد از ماشينهاي بتن ساز(بتونير) استفاده كرد.اين ماشينها داراي ديگ گرداننده اي هستند كه به اهستگي حول محوري نسبت به افق ميگردد و بوسيله تيغه اي كه در داخل ان تعبيه شده است محتويات خود را مخلوط مينمايد.

نوع بزرگتر اين دستگاه داراي پيمانه اي ميباشد كه اين پيمانه جهت ريختن شن وماسه در دستگاه از ان استفاده ميشود.

گنجايش اين پيمانه برحسب متر مكعب شن وماسه بر روي ان قيد شده است. اين پيمانه بوسيله كارگرها از شن وماسه وسيمان پر شده انگاه بوسيله اهرمي محتويات ان به داخل ديگ خالي ميگردد.

زمان مخلوط كردن كليه دفعات بتن سازي مساوي ميباشد و تقريبا هر بار 5/1 دقيقه به دستگاه فرصت داده ميشود تا شن و ماسه وسيمان را مخلوط كند.

حمل بتن:

اگر كارگاه بتن سازي از محل بتن ريزي فاصله داشته باشد براي حمل بتن از ماشينهاي مخصوص حمل بتن استفاده ميشود .اين ماشينها را دمپر ميگويند.

حتي المقدوربايد از ريختن بتن داخل ديگ به روي زمين و بارگيري مجدد وحمل ان بوسيله فرغون خودداري كرد. بايد توجه داشت كه با هر وسيله كه بتن را حمل ميكنيم اعم از پمپاژ يا دمپر يا باگتهاي حمل بتن اجزاء متشكله بتن از همديگر تفكيك نشود.

بتن بايد به حدي روان باشد كه دانه هاي ان بخوبي روي يكديگر غلطيده وكاملا آرماتورها را احاطه نموده و گوشه هاي قالب خود را كاملا پر نموده و كليه هواي موجود در قالب از ان خارج شود وبايد حداقل اب ممكنه را براي انجام كارهاي فوق مصرف نمود زيرا اب بيش از اندازه تبخير شده و جاي انرا هوا پر خواهد كرد.

نسبتهاي اختلاط:

منظور از نسبت مخلوط كردن اجزاء بتن ان است كه كه نسبت مناسبي براي اختلاط شن وماسه به دست بياوريم تا دانه هاي ريزتر فضاي بين دانه هاي درشت تر را پر كرده و جسم توپر بدون فضاي خالي و با حداكثر وزن مخصوص بدست ايد و همچنين تعيين مقدار لازم اب بطوري كه بتن به راحتي قابل حمل بوده و در قالب خود جاي گرفته و دور ميلگردها را احاطه نموده و كليه فضاي خالي قالب را پر نمايد ودرمجاورت ان فعل وانفعالات شيميايي سيمان شروع شده وتا مرحله سخت شدن ادامه يابد وبالاخره تعيين مقدار سيمان مورد لزوم براي بدست آوردن بتن با مقاومت كافي كه بتواند به راحتي بارهاي وارده ساختمان را تحمل نمايد. مقاومت نسبي با افزايش سيمان بالا مي رود.

حداكثر سيماني كه آئيين نامه هاي مختلف براي بتن مجاز دانسته اند400kg سيمان در متر مكعب شن وماسه مي باشد وچنين معتقد هستند اگر مقدار سيمان ازkg 400 بيشتر باشد جاي مصالح سنگي را ميلگرد وبجاي قطعات سنگي كه مقاومت بيشتري دارد قطعات سيماني خواهيم داشت ودر نتيجه باعث ضعف قطعه بتني ميشود.

البته مقدار سيمان به ريزي و درشتي دانه هاي مصرفي بستگي دارد هر قدر دانه هاي مصرفي ريزتر باشد ودر نتيجه سطح مخصوص دانه ها زيادتر باشد به سيمان بيشتري نياز داريم زيرا فرض بر اين است كه دوغاب سيمان مانند نوار نازكي دور تمام دانه ها را آغشته كرده و انها را به يكديگر ميچسباند رايجترين نسبت اختلاط اجزاء بتن در ايران نسبت حجمي براي شن و ماسه و نسبت وزني براي سيمان ميباشد و حتي نام گذاري و طبقه بندي بتن نيز بر حسب كيلوگرم سيمان در متر مكعب شن و ماسه انجام ميگيرد.

با توجه به اينكه سيمان عرضه شده در بازار ايران اغلب در پاكتهاي 50 كيلويي ميباشد اين اختلاط به راحتي انجام ميگيرد.

در مواردي كه در كارگاه از سيمان فله استفاده شود بايد از قبل پيمانه اي كه مقدار 50كيلو گرم سيمان را تعيين ميكند ساخته ودر اختيار گروه بتن ساز قرار داد .

براي تعيين نسبت شن وماسه و اب جداول و راهنماهايي موجود است ولي ازانجا كه هميشه ودر همه كارگاهها وسايل تعيين دانه بندي شن وماسه در دست نيست بهتر است به نتايج آ‌زمايشگاهي بيشتر تكيه شود.

بتن ريزي:

قبل از بتن ريزي بايد كليه آرماتورها با نقشه كنترل شود مخصوصا دقت شود كه آرماتورها به همديگر با سيم آرماتور بندي بسته شده باشند و اگر جايي فراموش شده است مجددا بسته شود.

فاصله ارماتورها يكنواخت باشد زيرا اغلب اتفاق مي افتد كه فاصله بين آرماتورها يكنواخت نيست . بعضي از انها به هم چسبيده وبعضي با فاصله از همديگر قرار ميگيرند اين موضوع باعث ميشود كه بتن نتواند كليه ميلگردها را احاطه نموده و قطعه همگن و توپري بوجود بياورد.

بايد توجه شود كه محل بتن ريزي عاري از خاك و مواد زايد باشد. اگر بين اتمام كار آرماتور بندي و بتن ريزي چند روز فاصله باشد حتي ميبايد محل كار با دقت بيشتري بازديد شود ودر تمام روز بتن ريزي حتما بايد يك نفر كارگر با تجربه مدام قالبها را كنترل نموده و اثرات اضافه شدن وزن را روي آنها در نظر داشته باشد ودر موقع بروز خطر افراد ديگر را مطلع كند.