دانلود پروژه کارآموزی اجرای دیوار حائل در شرکت برین سازان مروارید گرگان

فصل اول

این پروژه در استان گلستان و شهرستان علی‌آباد کتول در محور محمدآباد سیاه مرزگوی انجام می‌گیرد که در مناقصه‌ای شرکت برین سازان مروارید گرگان آن را به مبلغ 61000000 تومان برنده شد.

این پروژه به علت آن بنا می‌گردد که مسیر این جاده به علت همجواری با رودخانه و بارش‌های زیاد جوی در اکثر اوقات با مشکل تخریب مواجه بوده است. لذا اداره راه و ترابری به صورت مناقصه احداث دیوار حائل را به عموم واگذار کرد.

این محل در 22 کیلومتری جاده محمدآباد سیاه مرزگوی می‌باشد و به علت واقع شدن در سرپیچ و قوس رودخانه تخریب زیادی آن را تهدید می‌کرد.

فصل دوم

رشته عمران با توجه به مکانیزه شدن دستگاه‌ها و پیشرفت علوم دیگر در کنار آن پیشرفت زیادی کرده و مسائل مختلف دیگری وارد آن شده است، از قبیل مقاومت در برابر زلزله، عایق‌های حرارتی و برودتی، عایق‌های صوتی و غیره که این رشته را بیش از پیش با سایر رشته‌ها مرتبط می‌سازد.

در این کارآموزی، رشته‌های مرتبط با کار عمران مختلف بودند:

اداره راه و ترابری؛

کارخانه سیمان؛

نیروهای انسانی؛

دستگاه‌های مکانیکی که خود یک وسیله بسیار لازم برای رشته عمران است.

فصل سوم

انسان از قدیم برای حفظ جان خود در مقابل عوامل طبیعی اقداماتی را بسته به امکانات و لوازم پیرامون خود انجام می‌داد. از آنجا که اکثر جاده‌های کوهستانی در دامنه کوه‌ها و در جوار رودخانه‌ها شاخه می‌شوند. لذا برای جلوگیری از ریزش سنگ و رانش کوه و همچنین برای پیشگیری از تخریب زیرسازی راه‌های در جوار رودخانه‌ها از دیوارهای حائل استفاده می‌گردد.

این دیواره‌ها در انواع مختلف بتنی، سنگی، آجری و غیره ساخته می‌شوند.

موضوع کارآموزی اینجانب، ساخت یک دیوار حائل سنگی نمای مالون‌کاری شده به ارتفاع 3 متر و به طول 130 متر در محور محمدآباد سیاه مرزگوی علی آباد کتول می‌باشد.

این دیواره در کیلومتر 22 محور محمدآباد سپاه مرزگوی در قسمت پایین دست جاده جهت جلوگیری از ریزش جاده و پیشگیری از شسته شدن (فرسایش جاده) توسط آب رودخانه احداث می‌گردد.

دیواره فوق به صورت سنگ‌ چین ملاتی و نمای مالونی طبق نقشه می‌بایست اجرا گردد که محاسبات آن طبق تیپ ارائه شده توسط اداره راه و ترابری انجام شده است.

در ابتدا چون محل کار در جوار رودخانه قرار داشت، برای آنکه آب رودخانه وارد مخل کار نگردد، مسیر آن را بوسیله بیل زنجیری کوماتسو که به محل آورده شده بود، تغییر داده شد تا کار پی‌کنی به راحتی انجام گیرد. سپس بیل مکانیکی شروع به کندن زمین برای پی‌ریزی نمود.

پی موردنظر این دیواره به ابعاد 132×4×5/1 متر می‌باشد که توسط بیل در زمان 5 روزه خاک‌برداری می‌گردد و محل اولیه آن آماده می‌شود. حجم بتن‌ریزی پی طبق محاسبات تیپ موردنظر 792 مترمربع می‌باشد.

چون کندن مکان پی توسط بیل به صورت دقیق و صاف و یکدست نیست، لذا پس از کندن توسط بیل چند کارگر شروع به صاف کردن دیواره و سطح کف پی می‌کنند تا برای ریختن بتن مگر آماده گردد. سپس بتن مگر که عیار سیمان آن 150 کیلوگرم/مترمکعب است، توسط دستگاه بتونیر آماده می‌گردد و در کف پی ریخته می‌شود تا سطح کف پی صاف و یکدست و تراز گردد. از طرف دیگر بتن پی که ریخته می‌شود، با خاک کف پی در تماس نباشد و آب سیمان آن جذب خاک نشود (خاصیت بتن مگر).

پس از خشک شدن مگر روی آن به ابعاد پی ذکر شده قالب‌بندی می‌کنند. قالب‌ها پس از روغن‌کاری سطح آن که با بتن در تماس است. برای جلوگیری از چسبندگی آن با بتن توسط پشت‌بند و سیم آرماتوربندی در جای خود محکم می‌شوند. این قالب‌بندی به صورت هر 5 متر به 5 متر انجام می‌گیرد و بین هر قالب‌بندی در حدود 5 سانتیمتر فاصله ایجاد می‌نمایند تا به عنوان درز انبساط عمل نماید تا در کم و زیاد شدن حجم بتن در تابستان و زمستان از فشار پی و در نتیجه ترکیدن آن جلوگیری شود و این درزها را توسط یونولیت پر می‌کنند تا آشغال و سنگ درون آن را پر نکند.

پس از قالب‌ بندی بتن که با عیار 250 و توسط 2 دستگاه بتونیر و کارگران آماده شده درون این قالب‌ها ریخته می‌شود و بتن در مراحل مختلف چند بار با دستگاه ویبراتور ویبره می‌شود تا هوای محبوس در بین خارج شده و بتن متراکم شود. کارگران در هر روز حدود 20 مترمربع بتن‌ریزی می‌کردند و پیش می‌رفتند. هنگامی که کار بتن‌ ریزی پی به اندازه 20 متر تا 30 متر پیش ‌رفت و پی خشک شد، سنگ‌هایی که از رودخانه جمع‌آوری شده بودند، توسط تراکتور به محل پی انتقال داده شده و در آنجا سنگتراش‌ها، سنگ‌هایی را که قابلیت تراش داشتند، با چکش‌های فلزی مخصوصی و با مهارت خاصی به صورت مکعبهایی درمی‌آوردند که ابعادشان حدوداً 20×20 یا 30×30 بود.

پس از آن سنگ‌های تراش خورده را در نما مانند اجرچینی (کله راسته) می‌چینند (برای جلوگیری از گسستگی و ایجاد شدن درز بین دو رج سنگ) در این دیواره چینی سنگی پس از چیدن یک رج سراسری در نما پشت آنرا نیز با ملات و قلوه سنگ‌های تراش نخورده رودخانه‌ای پر می‌کنند تا قطر دیوار به حدود 3 متر برسد.

سپس رج ردیف بعد را در نما ادامه می‌دهند و پس از اتمام طبقه بالا پشت آن را پر می‌کنند. این کار تا ارتفاع حدود 1 متر انجام می‌شود. سپس ادامه کار نما به همان حالت می‌باشد، ولی از پشت کار حدود 40 سانتیمتر عرض دیوار کمتر می‌شود تا کار به صورت پله اجرا شود. در فاصله 2 متری نیز دوباره 40 سانتیمتر کار از پشت کم می‌شود تا پله بعدی ایجاد شود (پله کردن کار باعث پخش شدن بار بر روی دیواره به صورت یکدست می‌شود).

یادآوری می‌شود که کار در نما مقدار کمی به سمت داخل شیبدار می‌باشد تا مقاومتش در مقابل فشارهای وارده بر اثر بارگذاری بیشتر ‌گردد. این کار تا اتمام 130 متر دیوارچینی ادامه پیدا می‌کند. پس از اتمام کار دیوارچینی، درزهای نما با ملات ماسه بادی و سیمان به نسبت 50 به 50 درزگیری می‌شود و نمای خوبی به کار می‌دهد.

کار پس از اتمام صورت جلسه شده و به ناظر و نماینده کارفرما تحویل گردد.

یادآوری می‌گردد پس از اتمام کار پشت دیواره توسط اداره راه و ترابری قلوه سنگ‌های ریخته شده و جاده نیز با این دیواره عریض‌تر گردید.

مختصری در مورد دیوارهای حایل

دیوارهای حایل باید برای مقابله با فشار خاک که شامل بار زنده روی سطح بالای دیوار حایل و وزن دیوار طبق اصول مشخص شده برای پایه های کناری پل ها طراحی شوند. دیوارهای سنگی و بتنی غیر مسلح باید از نوع وزنی  باشند .دیوارهای بتنی مسلح ممکن است از نوع طره أی باشند.

1-دال پی

قسمت عقب یا پاشنه دال کف باید برای نگهداری کل وزن مواد سربار طراحی شوند یا اینکه برای طرح آنها از روشهای دقیقتری استفاده شود دالهای کف دیوارهای طره أی باید به عنوان اعضای طره أی نگه داشته شده توسط دیوار طراحی شوند.

دالهای کف دیوارهای با اعضا تقویتی باید به عنوان تیرهای گیردار یا پیوسته با دهانه ها یی برابر با فاصله بین تقویتها طراحی شوند.

2-دیوارهای قایم

بدنه قایم دیوارهای طره أی باید به عنوان اعضای طره أی نگه داشته شده در پایین دیوار طراحی شوند.

وجه قایم دیوارهای با اعضای تقویتی به عنوان تیرهای گیردار یا پیوسته طراحی می شوند. دیواره های قایم باید به طور مطمین با فولاد کافی به عضوهای تقویتی متصل شوند.

3-دیوارهای تقویت کننده

دیوارهای تقویت کننده پشت مانند تیرهای ‏T شکل طراحی می شوند.طراحی دیواره های تقویتی جلو مانند تیرهای با مقطع مستطیلی شکل است. در ارتباط با فولادهای کششی اصلی دیواره های تقویتی پشت باید سیستمی متشکل از میلگردهای افقی وعمودی یا خاموتها به منظور مها دیوار افقی و دال کف به دیواره تقویتی پیش بینی نمود. این خاموتها باید حتی المقدور تا نز دیکی وجه خارجی دیوار اصلی و وجه پایینی دال کف گیر داده شوند.

 4-فولادهای حرارتی

بجز در دیوارهای وزنی باید فولادهای افقی معادل با 7/2 سانتیمتر مربع به ازای هر متر ارتفاع  نزدیک وجوه بیرونی دیوار را به گونه أی دیگر در برابر ترکهای انقباضی و حرارتی مسلح کرد.

5-درزهای انقباض و انبساط

باید در فاصله هایی کمتر از 9 متر درزهای انقباضی و در فاصله هایی کمتر از 27 متر درزهای انبساط برای دیوارهای بتنی وزنی یا مسلح تعبیه نمود.

6-زهکشی

مواد پر کننده پشت تمام دیوارهای حایل بوسیله سوراخهایی با زهکشهای هدایت کننده که در فواصل مناسب کار گذاشته شده اند زهکش محسوب میشوند.در دیوارهای با دیواره های از پشت تقویت شده برای هر قسمت محصور شده توسط دیواره های تقویتی باید حداقل یک زهکش موجود باشد. 

آبروها

1-بارهای مرده

فشارهای افقی و عمودی خاک بر روی آبروها بوسیله روشهای تحلیلی مستند یا روشهای شناخته شده مناسب بر اساس اصول مکانیک خاک و رفتار متقابل سازه و خاک محاسبه می شوند در غیر این صورت فشارهای طراحی بر اساس منتجه وزن یک سیال معادل بشرح زیر تعین می گردد.

2-آبروهای داخل ترانشه  وآبروهای بدون ترانشه روی بستر نرم

الف- ابروهای صلب بجز قوطی های بتن مسلح :

1-برای فشار قائم خاک …………   1922

   برای فشار جانبی خاک ………..480

2-برای فشار قائم خاک ……….. 1922

  برای فشار جانبی خاک ………..1922

ب-قوطی های بتن مسلح:

1-برای فشار قائم خاک……….. 1922

  برای فشار جانبی خاک ……….480

2-برای فشار قائم خاک ……….1922

  برای فشار جانبی خاک ………. 961

ج-ابروهای انعطاف پذیری‌ :

     برای فشار قائم خاک ………1922

     برای فشار جانبی خاک ……..1922

3-ابروهای بدون ترانشه روی بستر غیر نرم

پی ها

پی های ابروها باید در ترازی واقع شوند که از وجود یک بستر محکماطمینان حاصل شود، یا اینکه برای توزیع فشار روی کل سطح افقی سازه از یک کف بتنی پر فولاد بحره گرفت .هر جای که در معرض فرسایش قرار دارد باید مونع مناسبی در هر دو انتهای ابرو قرار داد ودر صورت باید کل مساحت کف بین دیوارهای جانبی را زیر سازی نمود. در جای که بستر کف مسیر اب در معرض فرسایش قرار دارد نباید در طول کف زیر سازی نشدهء زیر یک آبروی لوله أی از موانع دیواری یا اعضای قطری استفاده کرد . چنانچه شرایط ایجاد کند باید در پایه های ابرو آرماتور گذاری طولی انجام گیرد..

4-توزیع بار چرخها روی خاکریزها

چنانچه عمق خاکریز 60 سانتیمتر یا بیشتر باشد .فرض می شود که بارهای متمرکز روی مربعی به ضلع 75/1 برابر عمق خاکریز بطور یکنوخت توزیع میشوند.

زمانی که این سطح های بدست امده برای چند بار متمرکز یکدیگر را بپوشانند ،کل نیرو بطور یکنواخت روی سطحی که توسط محدوده خارجی سطوح توزیع بارهای منفرد مشخص می شود .توزیع میگردد ولی عرض کلی توزیع بار نباید از پهنای کل دال تکیه گاهی تجاوزنماید .در مورد دهانه های منفرد ، در صورتی که عمق خاکریز بیش از 4/2 باشد یا بیش از طول دهانه باشد می توان از اثر بار زنده صرفنظر کرد برای دهانه های پیوسته ،زمانی که عمق خاکریز بیش از فاصله بین وجه های تکیه گاههای انتهای یا پایهای کناری باشد میتوان اثر بار زنده را نا دیده گرفت .چنانچه عمق خاکریز کمتر از 60 سانتیمتر باشد ،بار چرخ مشابه با بارهای متمرکز در دالها توزیع میشود .هنگامی که لنگر خمشی بار زنده و ضربه محاسبه شده در دال های بتنی ،بر اساس توزیع بار چرخ روی خاکریز ،از مقدار بدست امده از بند 3/24 تجاوز کند ، لنگر خمشی بار زنده وضربه بدست امده از بند مذکور ملاک عمل خواهد بود .

5- فولاد توزیع

چنانچه عمق خاکریز از 60 سانتیمتر تجاوز کند .به فولاد گذاری برای توزیع جانبیبارهای متمرکز احتیاجی نیست.

6- طراحی

برای طراحیابروها به فصل 17 مراجعه شود

زیر سازه ها

فاصله گذاری ،جهت ونوع پایه میانی

محل پایه های میانی با توجه به ضوابط دریا نوردی فواصل ازاد و کمترین ممانت برای عبور جریان رود خانه در زمان طغیان باشند .پیش بینی های لازم برای عبور اجسام شناوروقطعات یخ بوسیله افزایش طول دهانه ها وفواصل ازاد قائم وبه وسیله انتخاب صحیح نوع پایه میانی وبا استفاده از منحرف کننده ها باید انجام شود .چنانچه پرده سپرهای بزرگ در بسترهای ناپایدار رود خانه ها قرار میگیرند ،ملاحضات ویژه ایدر مورد ابشتگی باید در نظر گرفته شود .

پایه های میانی

-کلیات

پایه ها باید در برابر بار مرده ،بارهای زنده روی جاده ،بارهای باد (موثر روی پایه ورو سازه) ،نیروهای ناشی از جریان اب ،یخ های شناور واجسام شناور و همچنین نیروهای طولی در انتهای مقید دهانه ها  مقابله کنند.

-در صورت لزوم،با توجه به ضایعات ناشی از قطعات یخ واجسام شناور بایستی بوسیله گرانیت ،اجرهای شیشه أی ،چوب یا دیگرمواد مناسب ،سطح پایه ها را در مقابل سایش محافظت کرد .

دماغه پایه

در رودخانه های که حاوی قطعات یخ  واجسام شناور هستند ، دماغه پایه را باید به منزله یک یخ شکن طراحی کرد .چنانچه از یک نبشی فولادی یا دماغه فلزی استفاده می شود ،باید ان را بطور موثر توسط وسایل مهاری مناسب به مصالح پشت ان محکم نمود .

در رودخانه هاي كه حاوي قطعات يخ واجسام شناور هستند ، دماغه پايه را بايد به منزله يك يخ شكن طراحي كرد .چنانچه از يك نبشي فولادي يا دماغه فلزي استفاده مي شود ،بايد ان را بطور موثر توسط وسايل مهاري مناسب به مصالح پشت ان محكم نمود .

3-پايه هاي فولادي استواني :

كار برد :

حتي المكان نبايد از پايه هاي فولادي استوانه أي استفاده كرد وهرگز نبايد از انها در محلي استفاده نمود كه در معرض فشار جانبي خاك قرار بگيرند .در موارد خاصي كه استفاده از انها مجاز است ،ضوابط زير بايد اجرا شوند .

-عمق

ضوابط كلي داده شده براي عمق پي ها در فصل 4 را بايد براي پايه هاي فولادي استوانه أي نيز بكار برد ، بجز در مورد لوله هاي فولادي كه بر بستر هاي شني بدون شمع زني تكيه دارند كه براي انها بايد عمقي بيش از 4/2متر زير بستر دائمي رودخانه در نظر گرفت . در صورت لزوم براي جلوگيري از زيانهاي نشست بايد اين عمق افزايش يابد.

شمع ها

شمع هاي كه پايه هاي استوانه أي را نگه مي دارند بايد با امتداد يافتن به اندازه كافي

عموماً نه كمتر از8/1 تا 4/2 متر ،به درون بتن ريخته شده در پايه ها ،انها را كاملاً

مهار كنند.

-ابعاد دجداره

حداقل ضخامت فلز جداره پايه هاي استوانه أي برابر 8 ميليمتر است .در صورت لزوم براي تامين مقاومت وصلبيت جهت جاي گذاري جداره ،اين ضخامت بايد افزايش يابد .كف پايه بايد بر اساس ظرفيت باربري مجاز شمع وخاكطبق ظوابط اين ائين نامه طراحي شود ولي زماني كه قطر لازم براي اين ظوابط بزرگتر از مقدار بدست امده براي كنترل لهيدگي رو سازه باشد ،ميتوان قطر رادر محل اتصال كاهش داد .حداقل قطر استوانه هاي فولادي مورد استفاده در پايه ها برابربا 107 سانتي متر ميباشد.

اتصالات و درز ها

تمامي درز هاي افقي بايد لب به لب باشند .اگر گوشه هاي ورقها پخ شوند،درز هاي قائم مي توانند لب به لب قرار گيرند.چنانچه اتصالات در محل انجام مي گيرند ،مقطع پايئني لوله بايد حداقل تا 60 سانتيمتر بالاتر از سطح اب امتداد يابد .

-مهار بندي

در داخل پابه هاي استوانه أي بايد مهار بندي كافي پيش بيني نمود كه عموماً شامل ديافراگم تقويتي بتني يا فولادي مي شود كه به لوله ها محكم بسته مي شوند .عمق اين ديافراگم ها تا حدي كه شرايط اجازه ميدهند بايد بزرگ انتخاب شود.

4-تكيه گاههاي كناري

-كليات

تكيه گاههاي كناري بايد در مقابل فشار خاك طبق مندرجات بند 3-20 ،وزن خود تكيه گاه كناري ورو سازه پل ،بار زنده روي روسازه يا خاك ريز دسترسي ،نيروهاي با دو نيروهاي طولي (زماني كه انتها مقيد شده است) ونيروهاي طولي ناشي از اصطكاك يا مقاومت برشي نشيمن هاي تكيه گاهي ،طراحي شوند طراحي بر مبناي تركيبي ازاين نيروها كه بدترين شرايط بار گزاري راسبب شود ،انجام مي گردد.

اين تكيه گاه ها بايد بطور مطمئن در برابر واژگوني حول پنجه پي ، در برابر لغزش روي بستر پي ودر برابر خرد شدن مصالح بستر يا دربرابر اضافه بار شمعها در نقطعه أي كه حداكثر فشار رخ مي دهد ،طراحي شوند .

در محاسبه تنشها در تكيه گاههاي كناري وزن مصالح خاكريز روي وجه پشتي شيبدار يا پله أي تكيه گاه و يا روي كف يك پي گسترده بتن مسلح را مي توان به عنوان قسمتي از وزن موثر تكيه گاه در نظر گرفت در مورد پي هاي گسترده پاشنه عقبي بايد به عنوان طره أي نگه داشته شده در ساقه تكيه گاه تحت بار گذاري كل وزن مصالح سربار طراحي شود وگر نه از روش دقيقتري بايد استفاده نمود.

سطح مقطع تكيه گاههاي كناري سنگي يا بتني غير مسلح بايد به گونه أي بتشد كه از توليد تنش كششي در مصالح جلو گيري شود

فولادهاي حرارت

بجز در مورد تكيه گاههاي كناري وزني براي جلو گيري از تشكيل تركهاي حرارتي و انقباضي بايد فولاد گذاري افقي حداقل 7/2 سانتيمتر مربع به ازاي هر متر مربع ارتفاع پيش بيني نمود.

ديوار جناحي

ديوارهاي جناحي بايد براي حفظ اندازه مطلوب خاكريز جاده و محافظت در مقابل فرسايش داراي طول كافي باشند . طول ديوار جناحي با توجه به شيبهاي لازم براي جاده محاسبه مي شود .

براي متصل كردن ديوارههاي جناحي و تكيه گاههاي كناري به يكديگر بايد در طول محل اتصال ميلگرههاي تقويتي يا ميگردهاي نورد شده مناسب جايگذاري نمود به منظور تامين مقاومت اين ميلگردها بايد به اندازه كافي و برابر با مقادير مشخص شده براي انها در هر طرف اتصال به داخل مصالح امتداد ويا بند و همچنين بايد داراي طولهاي متفاوتي باشند به گونه أي كه در انتهاي آنها مقاطع ضعيفي در بتن ايجاد نشود . اگر از اين ميلگردها استفاده نشود بايد در انبساطي در محل اتصال پيش بيني شده و ديوار جناحي بداخل بدنه تكيه گاه كناري قفل شود.

زهكشي

مواد پر كننده أي پشت تكيه گاههاي كناري را بايد توسط سوراخهايي با زهكشهاي هدايت كننده در فواصل مناسب زهكشي نمود.

جزئيات اجرائي

فولاد بال

براي بالهاي تيرهاي t شكل وشاه تير هاي جعبه أي درجا بايد طبق ضوابط بند هاي 8-17-2-2 و8-17-2-3 ارماتور فولادي قرار داد ،بجز در بال هاي پائيني كه فولاد حداقل برابر 3/0 در صد مقطع بال ميباشد .

پوشش وفاصله گذاري فولاد :

-پوشش حداقل.

براي فولاد پيش تنيدگي وفولاد معمولي بايد حداقل پوشش بتوني مطابق اعداد زير رعايت شود .

فولاد پيش تنيدگي وفولاد هاي اصلي …………….. 4 سانتي م فولاد بال

بالاي دال……………………………………4 س م

چنانچه از مواد يخبندان استفاده شود ………..5 س م

-پائين دال …………………………………..5/2 س م

خاموتها و فولات هاي اتصال ………………………5/2 س م

-چنانچه از مواد شيميايي براي جلو گيري از يخبندان مسير استفاده ،شود ،

جزئيات زهكشي بايد به گونه اي باشد كه اين مواد را بدون تماس دائمي

با شاه تير هاي پيش تنيده دفع نمايد . در جائي كه اين تماس اجتناب ناپذير باشد يا در محل هائي كه اعضا در معرض اب نمك يا بخار مواد شيميائي هستند ،بايد از پوشش بيشتري استفاده نمود .

حداقل فاصله گذاري :

حداقل فاصله ازاد بين فولادهاي پيش تنيدگي در انتهاي تير ها بايد مطابق زير باشد:

فولاد پيش تنيدگي : سه برابر قطر فولاد يا يك ويك سوم برابر بزرگتريندانه موجود در بتن،هر كدام كه بزرگتر است.

غلاف هاي پس كشيد گي :4 سانتي متر يا 5/1 برابر بزرگترين دانه موجود دربتن، هر كدام كه بزرگتر است .

-رشته هاي پيش تنيدگي درپاتل هاي عرشه بايد به صورتمتارن ويكنواخت در عرض پانل قرار گيرد .انها را نبايد دور تر از 5/1 برابر ضخامت كل دال مركب يا دورتر از45 سانتيمتر از يكديگر قرار داد.

-گروه كردن :

زماني كه فولاد پس كشيدگي داراي شيب انحناست،غلافهاي پسكشيدگي را مي توان بصورت گروه هاي حداكثر سه تائي بكار برد، به ترتيبي كه فاصله مشخص شده در بند9-25-2 درفاصله 90 سانتيمتري انتهاي عضو حفظ شود .

-چنانچه فولاد پيش كشيدگي بصورت گروه بكار برده شود ،تمامي گروه ها بايد در طول يك سوم مياني تير شكل پذيرند ودر نقاط انحنا بايد تنس هاي ثانويه را نيز در نظر گرفت.

-اندازه غلاف ها

-براي تندانهاي متشكل از تعداديسيم، ميلگرد يا رشته ،مساحت غلاف بايد حداقل دو برابر مساحت خالص فولاد پيش تنيدگي باشد .

-براي تندانهاي متشكل از يك سيم ،ميلگرد يا رشته،قطر غلاف بايد حداقل 6 ميليمتر بزرگتر از قطر اسمي سيم ، ميلگرد يا رشته باشد.

-مهار گاه پس كشيدگي ووسايل اتصال دهنده تندان ها:

-مهار ها،اتصل دهندها ووصله هاي فولاد پس كشيدگي چسبيده بايد حداقل 95 درصد حداقل مقاومت نهائي مشخصه فولاد پيش تنيدگي (ازمايش شده در شرايط غير چسبنده بدون در نظر گرفتن گيرش پيش بيني شده) را منتقل كنند. طول انتقال چسبندگي بين مهارهاو ناحيه أي كه تحت اثر بارهاي بهره برداري ونهائي به تمام نيرويه پيش تنيدگي نيز است ،بايد براي حصول حداقل مقاومت نهائي مشخصه فولاد پيش تنيدگي كافي باشد .اتصال دهندها ووصله ها بايد در نواحي مورد قبول طراح قرار گيرند وبايد در حفره أي كه به اندازه كافي براي جابجائي هاي لازم ،بزرگ است احاطه گردند.چنانچه مهارها يا اتصال دهند ها در مقاطع بحراني تحت اثر بارهاي نهائي قرار دارند ،مقاومت نهائي لازمه تندانهاي چسبنده نبايد از ظرفيت نهائيمهار يا اتصال دهنده در شرايط غير چسبنده تجاوز نمايد .

-مهارهاي تندان هاي غير چسبنده بايد حداقل 95 درصدمينيمم مقاومت نهائي مشخصه فولاد پيش تنيدگي را بدون درنظر گرفتن گيرش پيش بيني شده

منتقل كنند. اضافه طول كلي تندان تحت اثر بار نهائي نبايد كمتر از 2 درصد (اندازه گيري شده در طول حداقل برابر3 متر ) باشد.

-براي تندان هاي غير چسبنده بايد روي نمونه أي از ان ،ازمايشي ديناميكي دادو تندان بايد بدون شكست دربرابر 500000 چرخه بار گذاري از60تا 66 درصد حداقل مقاومت نهائي مشخصه تندان و همچنين در برابر 50 چرخه بار گذاري از 40تا 80 در صد حداقل مقاومت نهائي مشخصه تندان ، مقاومت كند .زمان هر چرخه بستگي به تغييرات تنش از پايئن ترين سطح دارد لازم نيست نمنه أي كه درازمايش ديناميكي دوم بكار ميرود همان نمونه ازمايش ديناميكي اول باشد . سيستم هاي كه از چند رشته ،سيم يا ميلگرد استفاده مي كنند را مي توان با نمونه هاي كه ظرفيت كمتري از ظرفيت كل تندان دارند ،ازمايش كرد تندان ازمايش شده ميتواند نما يانگر رفتار تندان با اندازه وتقعي باشد و مقاومت بدست امده از ازمايش معمولاً حداكثر تا ده درصد كمتر از مقاومت تندان واقعي است .

ازمايشهاي ديناميكي روي تندان هاي چسبيده لزومي ندارد مگر اينكه مهار به گونه أي قرار گيرد يا استفاده شود كه اعمال بار گذاري متناوب قابل پيش بيني باشد .

اتصالات تندانهاي غير چسبنده را فقط در جا هائي كه دقيقاً مشخص شده يا مورد قبول طراح است بايد انجام شود .اتصالات نبايد در نقاط انحناي شديدتندان قرار گيرند .تمامي اتصالات بايد براي تحمل حداقل 95 درصد مينيمم مقاومت نهائي مشخصه فولاد بدون توجه به افزايش ناشي از گيرش ،پيش بيني شوند .اتصال تندانها نبايد قابليت تغيير طول انها را طبق مشخصاتشان ،در لحظه گسيختگي كاهش دهد .اتصالات يا اجزاي انها بايد در حفره أي كه به اندازه كافي براي جابجاي هاي لازم طويل است ، احاطه شوند . تمام اجزاي اتصال بايد قبل از محبوس شدن در بتن ،بطور كامل با يك ماده پوششي حفاظت شوند.

-مهارها ،بست هاي انتهائي ،اتصالات وتندانهاي بدون روكش بايد بطور دائمي در مقابل خوردگي محافظت شوند.

-مهار رشته پيش تنيدگي :

-رشته پيش تنيدگي سه سيمه يا هفت سيمه بايد از مقطع بحراني ،حداقل به اندازه طول مهاري بر حسبسانتيمتر ،كه از رابطه زير بدست مي ايد ، به بتن چسبيده باشد:

كه در ان d قطر اسمي بر حسب سانتيمتر و f su, و f se بر حسب كيلو گرم بر سانتيمتر مربع ميباشند و رابطه داخل كروشه بدون واحد فرض مي شود.

-ظوابد مربود به طول مهاري را مي توان به مقاطع نزديك به هر انتهاي عضوكه ظرفيت نهائي كل انها بايد تامين كند ،محدود كرد.

-در جائي كه انتهاي عضو ،رشته به بتن چسبيده نيست ودر ناحيه كششي پيش فشرده، كشش در بار بهره برداري مجاز است ،طول مهاري لازم كه از بالا بدست مي ايد دو برلبر كرد.

-تكيه گاهها

وسايل تكيه گاهي براي سازهاي بتني پيش تنيده بايدطبق ظوابط بند 10-29 طراحي شوند.